Jacqueline (68) komt gezellig bij ons op de koffie. Een pittig dametje met grijze strakke boblijn, leuke stem en scherpe opmerkingen. Ze kan goed vragen stellen en mensen bij onze woonkamer betrekken.
Op een gegeven moment loopt ze plots naar haar fietstassen en begint erin te rommelen. “Gaat het?” vraag ik. “Kan ik helpen?” Tot mijn verbazing pakt ze een klein bosje wilde bloemen uit haar fietstas. “Ik heb een klein gietertje in de voortuin en onderweg naar huis pluk ik altijd wat wilde bloemen voor in het gietertje.” “Dat is echt een goede gewoonte!” zeg ik. “Ja, maar als je onverwachts ergens koffie gaat drinken moeten ze niet verpieteren.” lacht Jacqueline.
