Het zonnetje schijnt, vrolijke muziek galmt vanaf onze bus door de straten alsof we een ijscowagen zijn die afreist naar ’t Rak. Ouders met kinderen dansen en zwaaien op de stoep als we voorbijrijden, ook andere voorbijgangers geven ons een glimlach en een groet.
We rijden de woonwijk binnen en stoppen bij een kleine parkeerplaats waar we onze mobiele woonkamer en fotostudio uitklappen op de brede stoep. Het is een gewone dinsdagochtend en het lijkt rustig in de straat. Onze nieuwe buurman van de mobiele woonkamer vraagt gelijk of we niet voor zijn uitrit willen gaan staan (uiteraard niet meneer, we staan gewoon hiernaast op de stoep!) en of we wel een vergunning hebben (uiteraard meneer, het is allemaal geregeld). Met een strak gezicht schuifelt hij weer zijn rijtjeshuis binnen. Ook de buurvrouw gluurt kort vanaf de voordeur naar ons en doet daarna nukkig de deur ferm dicht. Na een korte stilte komt Peter de wijkregisseur van ‘t Rak koffiedrinken bij ons op de bank en vanaf dat moment komen er veel passanten vol verhalen op de koffie. Het werd een knusse ochtend zo samen op de stoep.
De eerste passant is de buurman op de hoek achter ons, die even een kijkje komt nemen. Hij wil niet op de foto en blijft graag anoniem maar woont al 30 jaar hier op de hoek in ’t Rak. Vroeger woonde hij in het huis ernaast, maar toen de buren gingen verhuizen kocht hij het huis- een hoekhuis met meer tuin en een garage. Hij vindt de buurt “groen en lekker rustig” en heeft er niks op aan te merken. Na een korte stilte zegt hij “Alleen het maaibeleid is een puntje”.
