Naarmate de woonkamer voller en voller stroomt komt Marian met een dienblad met extra lekkers: multivitamine drink, koud bier en andere lekkere drankjes staan naast onze koffie en thee op tafel. Er wordt gulzig van gedronken en Marian schenkt iedereen bij.
Haar man Nico rijdt een paar keer met zijn scootmobiel van de woonkamer naar het toilet binnen. Nico heeft veel humor en zit als een opa steeds mee te gniffelen in de grote groene stoel. Op een gegeven moment moet ik zelf ook nodig plassen en loopt Marian met me mee naar binnen zodat ik even van hun toilet op de begane grond gebruik kan maken. Ik zie gelijk dat het huis ruim is opgesteld zodat Nico erin kan rondrijden. Er hangt een vrolijke foto van haar en Nico in de kamer en ik kijk er eventjes naar.
Marian pakt de foto op: “Dit is drie jaar geleden. Dat was onze laatste fietstocht samen naar Egmond. Onderweg zijn we gestopt omdat het fietsen niet meer ging. Daarna hebben we niet meer samen gefietst.” Nico kreeg parkinson en kon binnen een korte tijd niet goed meer fietsen en lopen. Hierom kwamen ze bij de Strandwal terecht. “Het is gek hoor…” vervolgt Marian: “Je moet echt van het leven genieten. Het kan van de een op de andere dag allemaal anders zijn. Als je ouder wordt leef je veel meer met de dag. Vandaag vind ik het ook zo leuk dat jullie er zijn… dan denk ik: wat leuk, dat hebben toch maar mooi weer meegemaakt.”
Soms zegt iemand iets op zo’n manier dat je voelt; je hebt gelijk. In de woonkamer daar heb ik zelf even zo’n moment.
1 reactie. Reactie plaatsen
Wanneer komen de verhalen bij de Oever in Oudorp gemaakt ?