Op de valreep als we net willen beginnen met opruimen loopt buurman Ruud langs met de hond. Wat blijkt? Hij is was altijd de draaiorgelman in Alkmaar. De laatste jaren staat hij echter veel in Amsterdam.
‘Hoe wordt je dan draaiorgelman?’ vraag ik Ruud nieuwsgierig.
‘Toen ik acht was liep ik met m’n moeder door de winkelstraat en ze keek om en kon me niet meer vinden. Nou, toen was ik naast de draaiorgelman gaan zitten. Vanaf toen mocht ik af en toe mee. Een passie die er al vroeg in zat dus. Ik heb er nu ook twee achterin mijn bus liggen.’ zegt Ruud. We lopen naar zijn auto waar hij uit de kofferbak een klein draaiorgeltje haalt en begint eraan te draaien. De muziek galmt door de straten en het park in. Jim onze documentairemaker gaat er geïnteresseerd op af en filmt ook het mechaniek in het orgeltje.
Rick vraagt of hij nog op de foto wil als hekkensluiter van de ochtend, dat wil hij wel. Achterin de bus bij Rick verteld hij hem dat hij al eens op de foto is gezet voor een boek, samen met andere “bekende” Alkmaarders. Rick denkt meteen, dat zal toch niet het boek Typisch Alkmaar zijn? Een boek waar Rick alle fotografie voor heeft gedaan. Ruud loopt even snel naar huis en komt terug, met inderdaad het boek Typisch Alkmaar. Nu herkend Rick de beste man ook weer. ‘Wat toevallig’ zegt Rick.
Ruud lijkt een type die recht voor z’n raap is en daarom vragen we hem nadat hij op de foto is geweest zijn tegeltjeswijsheid op te schrijven. ‘Tegeltjeswijsheid? Nou, dat mensen gewoon niet zo moeten zeuren.’ Zeur niet! Zeur niet! schrijft hij op. ‘Echt hoor, mensen moeten niet zo zeuren. Maar het is ook een een liedje, ken je het? Ik draai het ook op mijn orgel.’
