We worden gezellig opgewacht door mensen van buurtvereniging de Watertoren. Dit buurtje heeft een goed sfeertje is me al snel duidelijk. Er wordt verteld over het bewonersinitiatief om picknicktafels en tarpen te plaatsen bij de speeltuin. Een aanvraag die door de gemeente werd gehonoreerd en ik loop even mee om te kijken.
Het is leuk want ik rijd vaak langs deze plek met de trein maar de verborgen speeltuin was me nog nooit opgevallen. Sinds de plaatsing van de tarpen en de picknicktafels spreken de bewoners in de zomer van een “kampeer gevoel”: iedereen neemt zijn eigen pannetjes met eten mee naar de picknicktafels en daar eten en borrelen de buren terwijl de kinderen buiten spelen. Er wordt me vertelt dat door de burendag borrel de drempel hier verlaagd wordt om elkaar even aan te schieten en dat het bewezen is dat mensen zich hierdoor meer betrokken voelen.
Het klinkt goed. Voor ik weet stroomt de woonkamer vol en voelt het als een grote kringverjaardag met allemaal buren op deze warme dag. Het schijnt dat we nu op de plek staan waar vroeger kolen werden gebracht met de trein. Alkmaarders hielden dan met een jute zak kolen op. Ik kan me er niks bij voorstellen. Kees vertelt trots over het dubbele pakhuis uit 1900 waar we op uitkijken. Sigaren werden er vroeger opgeslagen. Ik zag het pakhuis en de vervaagde letters vaak vanuit de trein maar had nooit bedacht wat het eigenlijk was. Iemand neemt een zak stroopwafels mee en ook de andere verhalen branden los…
