Deborah woont in de Oude School in de Bergermeer en heeft net haar examen gehaald, dat hebben ze gisteren samen gevierd door uit eten te gaan bij een Grieks restaurant. Melissa is super trots op haar.
Deborah is iets stiller maar Melissa is een echte kwebbel. Ze zit in de groene stoel tegenover me en uit al snel haar bewondering over ons project. Ik hoef haar weinig uit te leggen want ze zegt al snel dat ze het zo ontzettend mooi vind dat allemaal verschillende mensen op de foto mogen.
‘Dat vind ik zo ontzettend mooi. Dat iedereen gewoon als zichzelf op de foto mag, en dat je straks echt al die verschillende persoonlijkheden gaat zien. Dat vind ik echt zo tof!’
Melissa en Deborah willen ook op de foto maar gaan eerst wel nog snel naar huis om zich op te tutten.
Als ze terugkomen heeft Melissa haar haren los en make up op, ze ziet er mooi uit. Melissa werkt niet, ze heeft een aantal moeilijke jaren achter de rug en veel meegemaakt.
‘Maar werken aan jezelf is ook werken, soms maak je dingen mee die je eerst nog een plek moet geven en daardoor had ik echt geen ruimte om andere dingen te doen.’
Nu gaat het steeds beter met haar, en ze voelt dat er steeds meer ruimte komt om er ook voor andere te zijn. Ze is heel erg zorgzaam en ze is ooit begonnen richting de zorg.
‘Ik zeg altijd maar, mijn tijd komt nog. En daar geloof ik ook echt in. Al het goede komt nog, en dat stelt me gerust!’
