Hilde (53) heeft haar huis opengesteld voor Teona en haar moeder Olena (60) uit Oekraïne. Teona en haar moeder zijn vanuit Oekraïne naar Nederland gevlucht. Ze zitten bij ons op de bank en doen verhaal.

Teona: ‘In februari was alles nog normaal in Charkov. We werden wakker van een geluid dat leek op onweer. Ik wist niet wat er gebeurde. Mijn vader zei nog: ‘Het kan geen onweer zijn. Het is winter.’ Een dag later hoorden we over de oorlog.

De 25e zijn we ondergedoken in een kelder waar we af en aan voor twee weken verbleven. Onze hond had medicatie nodig maar dat konden we hem niet geven. De apotheek was dicht. We besloten te ontsnappen en namen de trein naar Lviv. Daar verbleven we ook weer twee weken. Dit keer in een kamp. Onze hond stierf daar. Toen er vanaf de Zwarte Zee ook raketten op Lviv werden afgevuurd, zijn we doorgereisd naar een kamp in Warschau (Polen) en uiteindelijk op 10 april 2022 in Nederland aangekomen.  Hier verblijven we bij een goede familie: Hilde, Cor en drie katten.

Teona (Midden) en haar moeder Olena (helemaal rechts) doet haar verhaal samen met Hilde (met het rode haar). ⓒ Fotograaf Rick Akkerman

Hilde: ‘Ik had geen andere keus dan deze mensen op te vangen. Iedereen verdient een veilige plek om te wonen.’

Toen Hilde ooit zelf uit België hier heen kwam duurde het voor haar ook even voordat ze gewend was. De buurtbewoners en de dingen die georganiseerd werden (zoals Kaeskoppenstad) gaven haar uiteindelijk haar thuisgevoel terug. Hilde: ‘Het samenwonen gaat als vanzelf. Ik ben maar één keer ongewassen op mijn werk aangekomen omdat de badkamer bezet was.’

Teona: ‘We kunnen in Nederland blijven voor één jaar. Afhankelijk van de situatie.’ Omdat ze niet mag werken richt ze zich op haar hobby: programmeren. Soms ontmoet ze andere Oekraïners. Er is nog geen vriendschap uit ontstaan, al zou ze misschien best meer contact willen, maar Oekraïners zijn volgens haar niet zo open.

Ik vraag haar waar ze zich thuis voelt; ‘Op deze bank’ zegt ze. En mijn moeder: hier in de kerk.’

‘Als mensen meer interesse tonen in de ander, kunnen we de wereld mooier maken,’ zegt ze.

Ik vraag wat Teona’s grootste wens is. Daar hoeft ze niet lang over na te denken: ‘Worldpeace.’

18-08-2022 / Door: Reineke Jonker
Tags: Verhaal

Gerelateerde verhalen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Je moet de voorwaarden accepteren voordat je het bericht kunt verzenden.
Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google Privacy Policy en Servicevoorwaarden toepassen.

Oma ketting & Groma
Plezier staat altijd voorop
Menu