Robbe (19), Myrthe (20) en Merel (21) lopen langs in het winkelcentrum en ik denk gelijk: die moet ik spreken! Robbe heeft een uniform waar ik persoonlijk gelijk enthousiast van wordt: een hoed met kwastje, een scouting overhemd vol met badges en een das. Ook Myrthe loopt in uniform vol badges en das- maar zonder hoed. Merel is incognito vandaag, zij draagt geen uniform. De scout community is niet altijd even zichtbaar: maar nu spot ik ze in het wild.
Robbe zit al 11 jaar bij de scouting en is inmiddels ook leiding: “Wat doe je anders in het weekend?” grapt hij. Myrthe vervolgt: “Wat scouting is is niet uit te leggen; het is een gevoel.” Robbe waagt toch een poging en zegt dat de scouting promoot een goed mens te zijn en dit doorgeeft aan volgende generaties. Maar hoe doe je dat dan vraag ik me af? Buitenactiviteiten, kampvuur maken, knopen leren, de opkomst bijwonen; de scouts sommen verschillende activiteiten op. Soms klinkt het haast als codetaal; wat is in vredesnaam ‘een opkomst’?
Ze hebben kennelijk net een “ochtend opkomst” achter de rug, halen nu even lunch in De Mare en hebben daarna in de avond weer een geheimzinnige “ avond opkomst”. “Gewoon een bijeenkomst” legt Mythe uit. “We doen elke keer weer wat anders.” vult Merel aan. Het klinkt mysterieus maar ze overtuigen me dat ik het een keer moet ervaren. “Zoeken jullie mensen erbij?” vraag ik. “Altijd!” roept het drietal enthousiast in koor.
Robbe en Merel zitten bij scouting Dirk Duyvel en Myrthe bij scouting De Geuzen maar ze verzekeren me dat er geen rivaliteit tussen de groepen is: “Als mensen voor een evenement bijvoorbeeld scout vrijwilligers zoeken, mailen ze naar ‘scouting Alkmaar’: dat zijn wij allemaal. Onderling dagen we elkaar soms uit maar uiteindelijk zijn we één stam.” Er zijn zes scoutinggroepen in Alkmaar vertellen ze. Ik ben benieuwd hoe mensen er dan achter kunnen komen welke scoutinggroep het beste bij ze past en of er geen onderlinge verschillen tussen de groepen zijn. “We zeggen altijd; kom drie keer meedoen. Soms raden we ook andere scoutinggroepen aan.” legt Myrthe uit. “Omdat elke keer weer anders is, is het fijn om meerdere keren mee te doen” vult Merel aan.
Later op de middag lopen ze langs met een zware uitpuilende boodschappentas. “Zo! Jullie gingen toch alleen even lunch halen?” vraag ik verbaasd. “Ja, voor de hele groep natuurlijk.” zegt Robbe. “We zorgen toch voor elkaar.” Ik ben ontzettend benieuwd wat ze die avond bij de opkomst hebben gedaan. Mochten jullie dit lezen: verlos me van de cliffhanger en vertel erover in de comments.
